Μπορεί ο αστέρας Betelgeuse να απειλήσει τη Γη;

Betelgeuse, το πιο λαμπρό αστέρι
Οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι ο Betelgeuse, ένας αστέρας 640 έτη φωτός μακριά από τη Γη, θα εκραγεί σύντομα. Ο Nikolai Chugai, επικεφαλής του τμήματος των μεταβλητών αστέρων του Ινστιτούτου της Αστρονομικής Φασματοσκοπίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών συμμερίζεται τις απόψεις ενός άλλου ερευνητή, του Samir Shakhbaz, σχετικά με πιθανές απειλές και τις επιπτώσεις αυτού του αστέρα πάνω στη γη.

Δυο από τους πολλούς ερευνητές επιστήμονες που έχουν αφιερώσει όλη τους τη ζωή στην παρατήρηση και έρευνα των πλανητών. Η έκρηξη που οι επιστήμονες πιθανολογούν πως θα γίνει, θα είναι εξαιρετικά ισχυρή και θα γίνει αντιληπτή σε ολόκληρη τη Γη. Οι αστροφυσικοί επιδεικνύουν έντονο ενδιαφέρον για το γεγονός και βρίσκονται στην αναμονή αυτής της εξέλιξης.
Το μέγεθός του είναι 26 φορές μεγαλύτερο του ηλίου και η φωτεινότητά του 100.000 φορές μεγαλύτερη. Ο Betelgeuse είναι ένας γιγάντιος αστέρας, έχει δέκα έως 15 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον ήλιο και είναι κόκκινου χρώματος, κάτι που αποδεικνύει ότι διανύει το τέλος της ζωής του.
Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, ήταν μπλε, όπως ο Rigel (Beta Orionis). Σαν μπλε υπήρξε εδώ και δέκα εκατομμύρια χρόνια και έγινε κόκκινος τα τελευταία 100.000 χρόνια. Ο Betelgeuse στην πραγματικότητα είναι το πιο λαμπρό αστέρι στον αστερισμό του Ορίζοντα στον χειμερινό ουρανό.
Το 1604, ο Kepler αναφέρθηκε στον τελευταίο που ήταν ορατός στον δικό μας γαλαξία. Ωστόσο, γνωρίζουμε την εμφάνιση και άλλου πλανήτη με το όνομα Cassiopeia που εμφανίστηκε 100 χρόνια μετά τον Kepler, αλλά για κάποιο λόγο δεν έγινε ορατός στην Ευρώπη. Κατά πάσα πιθανότητα η συντριβή του συνέβη φθινόπωρο ή χειμώνα, όταν ο ουρανός ήταν νεφελώδης.
Όσο για τον Betelgeuse, οι αστροφυσικοί θα ήθελαν να παρακολουθήσουν να εκρήγνυται, κάτι που θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή, χωρίς βεβαίως να γνωρίζουν, αν βρισκόμαστε στην αρχή, στη μέση ή στο τέλος αυτής της περιόδου.

Συνδέουν τον Betelgeuse με το... 2012!



Οι προβλέψεις περί πιθανής έκρηξης, συμπίπτουν με το έτος της Αποκάλυψης, μέσα στο 2012. Αυτό, δημιουργεί αυτομάτως, σενάρια: Θα μπορούσε η ενέργεια και τα σωματίδια που εκπέμπονται να δημιουργήσουν κίνδυνο για τη Γη; Θα πρέπει να φοβόμαστε κάποιος;

Ο Nikolai Chugai ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μας απειλεί!. Θα γίνει ορατή βέβαια μια δυνατή λάμψη, η οποία ίσως διαρκέσει για χρόνια. Αλλά ακόμα και η καλύτερη επίδοσή της, θα είναι περίπου τόσο φωτεινή όσο είναι το φεγγάρι. Θα είναι αρκετά φωτεινή ώστε να φωτίζει τον ουρανό τη νύχτα όπως ακριβώς συμβαίνει με το φεγγάρι. Όσον αφορά τις ακτίνες "γάμμα" ή τα σωματίδια υψηλής ενέργειας, δεν υπάρχει λόγος να μας ανησυχήσουν.

Τουλάχιστον πριν το κρουστικό κύμα φθάνει στη Γη και αυτό δεν θα συμβεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Στη συνέχεια θα επεκταθεί με ταχύτητα, αρκετά κατώτερη από την ταχύτητα του φωτός. Παίρνοντας την ταχύτητα του φωτός χρειάζεται τουλάχιστον 640 χρόνια για να φθάσει στη Γη και ταξιδεύοντας εκατό φορές πιο αργά, θα πάρει πολύ χρόνο για να μας φτάσει.

Ωστόσο πρόκειται περί ενός καταπληκτικού φαινομένου. Εκτός από τη γέννηση του σύμπαντος, η σύγκρουση αυτή θα είναι μία από τις ισχυρότερες εκρήξεις στο Σύμπαν, από την άποψη της δυναμικής της ενέργειας. Θα αναρωτηθεί πιθανόν κάποιος για τον μηχανισμό που κρύβεται. Όταν δημιουργήθηκε το Σύμπαν, αποτελείτο από δύο στοιχεία, το υδρογόνο και το Ίλιον. Υποβαλλόμενο σε θερμοπυρηνικές διεργασίες δημιουργήθηκαν και νέα στοιχεία. Όταν τα αστέρια εκρήγνυνται, πεθαίνουν, αλλά παράγουν αυτά τα νέα στοιχεία, λόγω της θερμοπυρηνικής σύντηξης, που συντελείται στο διάστημα.

Θεωρεία που αναμένεται να γίνει άλλη μια φορά στην ιστορία του Σύμπαντος πραγματικότητα, ώρα με την ώρα, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται οι επιστήμονες της Αστροφ

Βρέθηκε αντιύλη κοντά σε καταιγίδα

Αυτή η εικόνα της NASA προέρχεται από ένα animation που δείχνει πως οι καταιγίδες στη Γη μπορούν να δημιουργήσουν ακτίνες σωματιδίων αντιύλης και να τα εκσφενδονίσουν στο διάστημα
Ένας αστροφυσικός της NASA και μία ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα βρήκαν δέσμες αντιύλης πάνω από καταιγίδες, χρησιμοποιώντας μία συσκευή παρακολούθησης από το διαστημικό παρατηρητήριο Fermi - ένα φαινόμενο που δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ ξανά στο παρελθόν.
Τα σήματα, που εντοπίστηκαν από τη συσκευή Gamma-Ray Burst Monitor (ή GBM), αποτελούν τα πρώτα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι καταιγίδες παράγουν δέσμες μορίων αντιύλης, σύμφωνα με τον Δρ. Michael Briggs, επικεφαλής ερευνητικό επιστήμονα της ομάδας Gamma-Ray Astronomy και του Κέντρου Διαστημικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα.
Ο Briggs παρουσίασε τα ευρήματά του στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Ένωσης, που πραγματοποιήθηκε στο Σηάτλ.
Το GBM σχεδιάστηκε για να παρακολουθεί τις εκρήξεις ακτινών-γάμμα. Πρόκειται για μακρινές εκρήξεις ή ενώσεις αστεριών, όπως εξηγεί ο Briggs.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα μόρια αντιύλης σχηματίστηκαν σε μία χερσαία λάμψη ακτινών-γάμμα (TGF) - ή μικρές, σφοδρές εκρήξεις ενεργητικής ακτινοβολίας, που εκσφενδονίστηκαν απευθείας προς τα πάνω από καταιγίδες.
Οι χερσαίες λάμψεις ακτινών-γάμμα είναι μικρότερες από 1/1000 του δευτερολέπτου και τις περισσότερες φορές φαίνονται σαν ακτίνες-γάμμα. Ελάχιστες είναι αυτές που φαίνονται ως ηλεκτρόνια. «Και τώρα, με αυτή την ανακάλυψη, φαίνονται ως συνδυασμός ηλεκτρονίων και αντι-ηλεκτρονίων,» αναφέρει ο Briggs.
Τα μόρια αυτά, όπως και οι αστραπές και οι κεραυνοί, είναι το αποτέλεσμα του διαχωρισμού των φορτίων στις καταιγίδες, όπου δημιουργούνται ισχυρά ηλεκτρικά πεδία. «Η ανακάλυψη δείχνει ότι οι καταιγίδες μπορούν να δημιουργήσουν ποζιτρόνια και να εκσφενδονίσουν δέσμες ηλεκτρονίων/ποζιτρονίων στο διάστημα,» προσθέτει ο Briggs.
Οι επιστήμονες θα μπορούν πλέον να πραγματοποιήσουν περαιτέρω μετρήσεις αυτών των δεσμών για να κατανοήσουν καλύτερα τις χερσαίες λάμψεις ακτινών-γάμμα.
Το πιο συγκλονιστικό αυτής της ανακάλυψης, σύμφωνα με τον Briggs, είναι «ο αριθμός των ποζιτρονίων που δημιουργούνται και φτάνουν στο διάστημα.»
Εντούτοις, υπάρχουν ακόμα κάποια ερωτήματα που προβληματίζουν τους επιστήμονες:
•Γιατί κάποιες καταιγίδες δημιουργούν χερσαίες λάμψεις ακτινών-γάμμα ενώ άλλες όχι;
•Υπάρχει διαφορά στην αστραπή που σχετίζεται με τις χερσαίες λάμψεις ακτινών-γάμμα;
•Τι είναι αυτό που ξεκινά μία χερσαία λάμψη ακτινών-γάμμα;
Ο Briggs ελπίζει πως με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Fermi και του Gamma-Ray Burst Monitor, ο ίδιος και η ομάδα του θα μπορέσουν να βρουν στοιχεία για να δώσουν μία απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα.
Σύμφωνα με τη NASA, οι χερσαίες λάμψεις ακτινών-γάμμα δημιουργούνται από τα ισχυρά ηλεκτρικά πεδία κοντά στην κορυφή των καταιγίδων. Υπό τις κατάλληλες συνθήκες, το πεδίο γίνεται τόσο ισχυρό που κατευθύνει προς τα πάνω ένα ρεύμα ηλεκτρονίων.
Με ταχύτητες που φτάνουν σχεδόν αυτή του φωτός, τα υψηλής ενέργειας ηλεκτρόνια προκαλούν ακτίνες-γάμμα με το που απομακρύνονται από τα μόρια του αέρα. Συνήθως, αυτές οι ακτίνες-γάμμα εντοπίζονται ως χερσαίες λάμψεις ακτινών-γάμμα.


PATHFINDER
Τρίτη 17:42