ΓΙΟΡΤΗ ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ.

 ... ΠΟΙΟΣ ΣΤΗ ΧΑΡΗ ΜΑΣ.. ΓΙΟΡΤΗ ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ.

...Γράφει ο Πάνος Καλουδάς

... Αυτές είναι οι γραφικότητες των  δικτατορικών καθεστώτων. Θυμάστε οι μεγαλύτεροι; Κορόιδευαν τον Παπαδόπουλο, με τα τσάμικα και τους χορούς του.. Που στο κάτω κάτω, αυτοί δεν γινόντουσαν εν μέσω αναβρασμού και εθνικής πανωλεθρίας. Εδώ η Ελλάδα καίγεται, από το ένα της άκρο στο άλλο. Πεθαίνει κόσμος. Καίγονται σπίτια. Συνάνθρωποι μας, χάνουν το βιός τους. Αφανίζεται από την χώρα μας, η πανίδα και η χλωρίδα. Νωπά δάκρυα παντού. Κι αυτοί χθές έκαναν δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο. Με γέλια και χαρές. Με ένα μικρο δείγμα, βέβαια, γιαλαντζί θλίψης, στην ομιλία της προέδρου. Όμως το πανηγύρι μέσα στην καλή χαρά του. Κι ας έχει γίνει κάρβουνο όλη η χώρα. Κι ας θρηνούμε θύματα. Κι ας κάνει τρία χρόνια τώρα, ο κύριος αυτός, μια πολιτική άθλια, με αμέτρητα προδοτικά στοιχεία στον πυρήνα της. Τελικά να ποιοι είναι... Κρατούνε την καρέκλα της εξουσίας, για τον χαβαλέ τους. Και για τα πολλά άλλα, τα ξένα προς τα συμφέροντα της χώρας. Δεξίωση λοιπόν χθες, για την επέτειο, των 48 χρόνων από την  αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Εδώ συγχωρεστε με γελάω. Και φωναχτά ρωτάω: Της ΠΟΙΑΣ;;;; Έχουμε δημοκρατία και δεν το πήρα χαμπάρι. Για ποιά Δημοκρατία μιλάτε πολιτικά ρεμαλια;... Κι εδώ, ίσως μου πει κάποιος: "--Μα να, αφού μπορείς και γράφεις αυτά όλα που σκεπτεσαι και θέλεις να εκφράσεις.. Δεν είναι η ελευθερία αυτή, αγαθό της  δημοκρατίας;"  Όχι ΔΕΝ είναι. Θα προτιμούσα να μην ξεπουλούσαν την πατρίδα μου. Να μην την έκαιγαν. Κάνοντας και τους ανήξερους. Να μην είχαν υπογράψει αυτά τα μνημόνια του θανάτου. Να ευημερούσε ο κόσμος αυτής της χώρας. Της τόσο πλούσιας, σε ορυκτά και μύρια άλλα αγαθά. Ώστε να μην χρειαζόνταν να γράφω. Μα κι αν έγραφα, να ερχόντουσαν να με συλλάβουν με χειροπέδες. Γιατί θα ήμουν προβοκάτορας, να γράφω αρνητικά, όταν όλα θα πήγαιναν ρολόι. Καίγεται όλη η Ελλάδα. Πεινάει ο πληθυσμός. Κάποιοι για να ζήσουν ψάχνουν τα σκουπίδια. Κι αυτοί χθές, οι φασίστες, γιόρτασαν την δημοκρατία τους. Όπως τους βολεύει αυτούς, να λειτουργεί. Ποιά δημοκρατία ρε; Είναι δημοκρατία να καλείς στη φιέστα σου, τον νεαρό πρόσφυγα από το Ιράν, τον Σαιντού Καμάρα, που αρίστευσε στις Πάνελληνιες, όταν ποτέ, μα ποτέ σας, δεν καλέσατε ένα αντίστοιχο Ελληνόπουλο, που μπόρεσε και αρίστευσε, μέσα στην εσκεμμένα τραγική σας παιδεια; Δεν εδικαιούτο ένα Ελληνόπουλο αυτό το χάδι; Τι θέλετε να περάσετε στον Ελληνικό λαό, με την κίνηση σας αυτή, να καλέσετε τον Σαιντού από το Ιράν;  "Σεβασμό και αποδοχή, στους από δω και πέρα, ιδιοκτήτες της χώρας αυτής;" Αυτό το μήνυμα δεν θέλετε να περάσετε; Γιατί ξέρω, καμία όρεξη δεν είχατε εσείς οι αρχόντοι, να συνομιλείτε με το μαυράκι. Όλα μέσα στο πεδίο των σκοπημοτήτων σας, τα σχεδιάζετε. Δεν έχω προς Θεού τίποτα με το παιδάκι. Ούτε και ρατσιστικά σύνδρομα με γυροφέρνουν. Με σας τα έχω και μόνο με σας. Με την φρίκη αυτή που ονομάσατε "δημοκρατια" τα έχω. Ναι με ΣΑΣ και μόνο, τα έχω φυσικά. Για την πολύπλευρη τραγωδία που ζει η χώρα μου. Μια απίστευτη τραγωδία, σε όλα τα επίπεδα. Και σεις το χαβά σας. Τον εορτασμό της...δημοκρατίας ΣΑΣ  Για τον βαρύ τραυματισμό μου, στα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου, του'73 με την εξέγερση των φοιτητών, τιμητικά, με κάλεσαν δύο πρόεδροι, να παραστώ στο Προεδρικό, για τη δεξίωση αποκατάστασης της "δημοκρατίας". Οι αείμνηστοι Στεφανόπουλος και Παπούλιας. Έχω τις επίσημες προσκλήσεις τους ακόμα.  Ποτέ δεν πήγα σε κανένα κάλεσμα. Γιατί τότε, όλοι μας, όλα εκείνα τα παιδιά, και εγώ μαζί, ο δεκαεπτάχρονος τότε, μοχθήσαμε για άλλη δημοκρατία. Για μια δημοκρατία όπως την ξέραμε από τα βιβλία που διαβάζαμε. Κι όχι γι αυτή που δημιούργησαν όπως τη γούσταραν οι πολιτικοί. Δεν μοχθησαμε τότε, για να βρούνε τη στράτα της πολιτικής κάποιοι Λαλιώτηδες, κάποιες Δαμανάκες και όσοι πέρασαν μέσα στα πολιτικά γρανάζια, χωρίς να αλλάξουν τον μηχανισμό τους. Ντροπή για τη χθεσινή  ξεφτίλα. Όταν το σύμπαν καίγεται και ο λαός πεινάει, αυτοί να γλεντάνε μεθυσμένοι από την θλιβερή τους εξουσία. Που την βάφτισαν "δημοκρατια". Συγχωρέστε με για το ξέσπασμα. Μα έχω σακατευτεί για κείνη τη δημοκρατία που νόμιζα. Κι όχι αυτή που γιόρτασαν χθες. Εδώ και τόσα χρόνια, αναρωτιέμαι το "γιατί." Γιατί γαμώτο;  Γιατί;; Για να τιμούν με δόλο και σκοπιμότητα το ξένο παιδάκι; Για να κάνουν τα πηγαδάκια τους στον κήπο του μεγάρου, μιλώντας για όλα, εκτός από την τραγική δοκιμασία που περνάει η χώρα, που έχει πλέον γίνει παρανάλωμα του πυρός; Γιατί οι συνάνθρωποι μας, πεινάνε και υποφερουν; Γιατί ενώ είχαμε την ησυχία μας, μας έμπλεξε με τον πόλεμο της Ουκρανίας, στηρίζοντας μόνο τα συμφέροντα του Μπάιντεν; Φέρνοντας και με αυτή την εγκληματική πρωτοβουλία, πρόσθετα δεινά.. Γιατι, Γιατί. Μύρια Γιατί, που κανένα δεν συζητήθηκε στα "γραφικά" πηγαδάκια της "δημοκρατιας" ΤΟΥΣ... Και πάλι συγνώμη Δευτεριάτικα. Καλή εβδομάδα να έχετε