Η Ελλάδα σήμερα είναι ένα αστυνομικό κράτος, όπου ο πολίτης είναι ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Το τεκμήριο της αθωότητας φαίνεται να ισχύει μόνο για τους πολιτικούς, τους αστυνομικούς και τους «ιδιοκτήτες της χώρας».
Η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας χτίζει για το μέλλον και για τους «άλλους» κυβερνώντες. Δεν υπάρχει καμία αιτιακή σχέση μεταξύ της σχεδόν καθολικής υπακοής του ελληνικού λαού στα μέτρα και της ακραίας αστυνομικής καταστολής.
Δεν υπάρχει καμία αιτιακή σχέση μεταξύ της πανδημίας και της υψηλότατης οικονομικής ενίσχυσης της ελληνικής αστυνομίας. Δεν υπάρχει καμία αιτιακή σχέση μεταξύ της ανάγκης για μέτρα δημόσιας υγείας και της επιβολής αντί αυτών μέτρων δημόσιας τάξης.
Όποιος εστιάζει εκεί, χάνει μερικώς ή πλήρως την εικόνα του τι συμβαίνει. Η πανδημία είναι ένα προπέτασμα καπνού το οποίο αξιοποιεί η κυβέρνηση της Ελλάδας για να προετοιμαστεί πρωτίστως για πράγματα που έρχονται, όχι για πράγματα που έχουν ήδη συμβεί.
Ακόμα και αν αλλάξει η κυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές, οι υποδομές του αστυνομικού κράτους και η στρατιωτικοποιημένη αστυνομία θα παραμείνουν εκεί, στη διάθεση οποιουδήποτε κόμματος έρθει στην εξουσία, για να αντιμετωπίσει τα επικείμενα γεγονότα.
Τα γεγονότα αυτά λοιπόν, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, είναι:
- 150 εκατομμύρια άτομα διεθνώς θα χάσουν τη δουλειά τους το 2022, ενώ 300 εκατομμύρια νεοεισερχόμενοι δεν θα βρίσκουν εργασία.
- Το 47% των επαγγελμάτων στις ΗΠΑ και πολλές άλλες χώρες θα αυτοματοποιηθεί.
- Το 2030, με την επέλαση των ρομπότ στην αγορά εργασίας, θα χαθούν 800 εκατομμύρια θέσεις – το 1/5 του σημερινού παγκόσμιου εργατικού δυναμικού.
Η διόγκωση της ανεργίας και η όξυνση των ανισοτήτων που επιφέρει η λεγόμενη 4η Βιομηχανική Επανάσταση, είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο υιοθετούνται από κυβερνήσεις διεθνώς προληπτικά μέτρα δημόσιας τάξης.
Δεν είναι ο κίνδυνος της πανδημίας, αλλά ο φόβος της παγκόσμιας επανάστασης, που οδηγεί τις κυβερνήσεις σήμερα στην υιοθέτηση αντισυνταγματικών μέτρων καταστολής, σε δημοκρατική εκτροπή και δημιουργία αστυνομικών κρατών.
Στην Ελλάδα ειδικότερα, συντρέχουν επιπλέον λόγοι για τον ιδιαίτερα δριμύ χαρακτήρα του αστυνομικού κράτους που έχει οικοδομηθεί. Οι λόγοι αυτοί έχουν να κάνουν με τα μνημόνια - αυτά που έχουν ήδη υπογραφεί και αυτά που πρόκειται.
Αξίζει να επισημάνουμε ότι το σχέδιο δράσης της Ελληνικής Αστυνομίας το οποίο έχουμε παρακολουθήσει να εφαρμόζεται επί Νέας Δημοκρατίας σε περιοχές όπως τα Εξάρχεια, η Κυψέλη και η Νέα Σμύρνη, δεν είναι καινούριο.
Το συντονισμένο πογκρόμ σε στενά της πόλης, με την ομάδα ΔΡΑΣΗ (πρώην ΔΕΛΤΑ) στην πρώτη γραμμή να ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά της και τα ΜΑΤ να ακολουθούν κατά πόδας, το είδαμε για πρώτη φορά στις 29 Ιουνίου 2011.
Πρόκειται για μία επιχείρηση, στρατιωτικού τύπου, η οποία είχε σκοπό να καταστείλει τη μεγαλύτερη αντιμνημονιακή διαδήλωση της προηγούμενης δεκαετίας, όταν μισό εκατομμύριο πολίτες συγκεντρώθηκαν ειρηνικά στο Σύνταγμα ενάντια στην ψήφιση του μεσοπρόθεσμου σχεδίου δημοσιονομικής στρατηγικής.
Φαίνεται παράδοξο το ότι ένα σχέδιο που υποτίθεται πως διαμορφώθηκε για να καταστείλει μισό εκατομμύριο πολίτες και να αποτρέψει την περικύκλωση του κοινοβουλίου, εφαρμόζεται σε μια ειρηνική συνοικία όπως η Νέα Σμύρνη ή η Κυψέλη.
Ωστόσο πρέπει να εστιάσουμε στο ουσιαστικό στοιχείο, ότι πρόκειται για ένα σχέδιο αντιμετώπισης μαζικών διαδηλώσεων ενάντια στο μνημόνιο. Όχι για την αντιμετώπιση εφήβων και οικογενειών που πίνουν καφέ στα παγκάκια μιας πλατείας.
Υπό αυτή την σκοπιά, οφείλουμε όλοι να αναρωτηθούμε: «έρχεται ένα νέο μνημόνιο;». Με ύφεση 10% την προηγούμενη χρονιά και λόγο δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ να ξεπερνάει το 200%, μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως ναι.
Το ουσιαστικό ερώτημα λοιπόν είναι γιατί η ελληνική κυβέρνηση υιοθετεί προληπτικά μέτρα δημόσιας τάξης; Γιατί η αστυνομία εφαρμόζει ένα σχέδιο καταστολής αντιμνημονιακών διαδηλώσεων, πριν καν ψηφιστεί το νέο μνημόνιο;
Εδώ θα μας χρησιμεύσει ίσως η εξής παρατήρηση. Η ακραία καταστολή της μαζικής ειρηνικής διαδήλωσης ενάντια στο μεσοπρόθεσμο, δεν κατάφερε να πνίξει το αντιμνημονιακό κίνημα στην Ελλάδα. Αντίθετα, το δυνάμωσε.
Η «εξάλειψη» της εστίας μαζικής αντίστασης στην πλατεία Συντάγματος, οδήγησε ραγδαία στην αποκέντρωση του αντιμνημονιακού κινήματος και στη δημιουργία εκατοντάδων εστιών αντίστασης σε όλη την Ελλάδα.
Οι συνελεύσεις γειτονιάς, ο αγώνας της Χαλυβουργικής, τα κοινωνικά ιατρεία, το κίνημα «Δεν Πληρώνω», το αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, ο αγώνας των καθαριστριών, η ελεύθερη αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3, το κίνημα κατά των πλειστηριασμών και πολλά άλλα.
Η καταστολή των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμα και Σαμαρά, δεν κατάφερε να πνίξει αυτά τα κινήματα. Ήταν μόνο η αφομοίωση, ο παροπλισμός και η προδοσία τους από τον ΣΥΡΙΖΑ, που κατάφερε τελικά να ανακόψει την νικηφόρα πορεία τους.
Η ριζοσπαστικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας που απετράπη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με το «μαλακό» πραξικόπημα και την προδοσία του δημοψηφίσματος που προηγήθηκαν της υπογραφής του τρίτου μνημονίου, δεν έπαψε να στοιχειώνει ποτέ την εξουσία.
Από ό,τι φαίνεται, είχαν καταλάβει καλά οι υπουργοί Προστασίας του Πολίτη, τότε και τώρα, ότι η αποκέντρωση του αντιμνημονιακού κινήματος έκανε σχεδόν αδύνατη την αποτελεσματική αντιμετώπισή του, την περίοδο 2011 - 2014.
Η επανίδρυση της ομάδας ΔΕΛΤΑ από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κατέστησε σαφές ότι επιστρέφουμε σε μια κυβερνητική στρατηγική καταστολής εξεγέρσεων ανάλογη της πρώτης πενταετίας της μνημονιακής περιόδου.
Με μια καίρια διαφορά: τα νέα σχέδια δράσης είναι πλέον εστιασμένα σε επίπεδο γειτονιάς. Ο συντονισμός ΔΡΑΣΗ, ΟΠΚΕ και ΜΑΤ από το φθινόπωρο του 2019 μέχρι σήμερα, έχει εξειδικευτεί εντός πυκνοκατοικημένων συνοικιών, ακόμα και εντός οικογενειακών εστιών.
Ο λόγος πίσω από αυτό διαφαίνεται αφενός από την ανάγκη να αντιμετωπιστεί μία ενδεχόμενη αποκεντρωμένη επανεμφάνιση του αντιμνημονιακού κινήματος, αφετέρου από την επερχόμενη άρση προστασίας πρώτης κατοικίας που θα οδηγήσει σε μαζικές εξώσεις οικογενειών.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται πως ανησυχεί για τις αντιδράσεις των πολιτών που θα χάσουν τα σπίτια τους και το μαζικό κίνημα αλληλεγγύης που ίσως αναπτυχθεί. Ένας δικαιολογημένος φόβος, αν αναλογιστούμε το υψηλό επίπεδο ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα.
Το γεγονός λοιπόν ότι η κυβέρνηση «προβάρει» σχέδια καταστολής εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών μέσα σε στενά πυκνοκατοικημένων περιοχών, μαρτυρά ότι πιθανότατα αναμένει αναλόγου μεγέθου αντιδράσεις στο μέλλον.
Προληπτικά δηλαδή, σε ένα πρωτοφανές στάδιο αντιμετώπισης υποτιθέμενων εγκλημάτων που δεν έχουν ακόμα τελεστεί, η Ελληνική Αστυνομία καλείται εδώ και ένα χρόνο να χτυπά και να συλλαμβάνει φιλήσυχους πολίτες εντός και εκτός των οικίων τους.
Αυτό υποδηλώνει ένα πράγμα: τον πρωτοφανή ιστορικά βαθμό στον οποία η ελληνική κοινωνία θα απωλέσει την ατομική ιδιοκτησία της, εντός αυτής της δεκαετίας. Δράση που θα μπορούσε να φέρει μία τεράστια, μαζική και γενικευμένη αντίδραση σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας.
Ο νέος πτωχευτικός κώδικας που ψήφισε η Νέα Δημοκρατία, έρχεται απλά να επιβεβαιώσει αυτό το σενάριο. Και να προσθέσει «προσβολή στο τραύμα», προοικονομώντας παράλληλα την πτώχευση των μικρών επιχειρήσεων και τη μεταφορά όλου του λαϊκού πλούτου σε τράπεζες και αρπακτικά ταμεία.
Το μέτρο δημόσιας τάξης που είναι η καραντίνα, λειτουργεί στην πράξη ως ένας καταλύτης της διαδικασίας πτώχευσης νομικών αλλά και φυσικών προσώπων. Αυτή ακριβώς η ιδιότητα είναι που καθιστά τις καραντίνες πρωτίστως ένα μέτρο ελεγχόμενης κατεδάφισης της οικονομίας.
Ο αδίστακτος κυνισμός με τον οποίο σχεδιάζεται μέσα σε εκσυγχρονιστικά γραφεία η υφαρπαγή της λαϊκής περιουσίας είναι αυτό ακριβώς που δίνει στην κυβέρνηση και τη βεβαιότητα της γενικευμένης και μαζικής λαϊκής αντίδρασης.
Το αστυνομικό κράτος, σε ρόλο μαντείου, προδικάζει την «ενοχή» του ελληνικού λαού και - στο όνομα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου - τρομοκρατεί, συλλαμβάνει, βασανίζει και κακοποιεί πολίτες.
Την ίδια στιγμή, η αχαλιναγώγητη ποσοτική χαλάρωση των κεντρικών τραπεζών έχει οδηγήσει πλέον την αξία του Ευρώ και του Δολαρίου να εκμηδενιστούν, με το ενδεχόμενο πτώχευσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας εντός του έτους να μην αποκλείεται.
Ακόμα και αν μετά τις εκλογές, την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διαδεχτεί μια κεντρώα ή αριστερίζουσα σύνθεση, το οπλοστάσιο της προληπτικής καταστολής θα παραμείνει εκεί, έτοιμο να αντιμετωπίσει τον «εχθρό λαό».
Ακόμα και αν η ρητορική της πανδημίας αλλάξει σταδιακά και αντικατασταθεί από την ρητορική της «πράσινης ανάπτυξης» και της «ψηφιακής μετάβασης», η μεταφορά της ιδιοκτησίας των πολιτών στα αρπακτικά ταμεία θα συνεχιστεί.
Ακόμα και αν τα εκατομμύρια των Ελλήνων που θα χάσουν τις δουλειές τους και τα σπίτια τους μέχρι το 2030, λάβουν ένα «εγγυημένο καθολικό εισόδημα» σε ψηφιακό ευρώ, αυτό θα το λάβουνε με αντάλλαγμα τα προσωπικά τους δεδομένα και τα δημοκρατικά τους δικαιώματα.
Τα βασανιστήρια, η στρατιωτικοποιημένη αστυνομία, οι προληπτικές καταδρομές και οι αναίτιες συλλήψεις θα είναι εκεί, στην εφεδρεία ή στην πρώτη γραμμή, καραδοκώντας τους πολίτες που θα αντισταθούν στην λεηλασία της χώρας τους.
Καμία κυβέρνηση δεν θα σταματήσει από μόνη της αυτά τα σχέδια, όποια και αν είναι η σύνθεση και η ρητορική της. Οι μόνοι που μπορούμε να ανατρέψουμε τα σχέδια αυτά, είμαστε εμείς, εάν οργανωθούμε και αντισταθούμε με πολιτική ανυπακοή και προσφυγές σε ανώτατα δικαστήρια, με διεπιστημονικές πρωτοβουλίες ελέγχου των μέτρων, με σωματεία εργαζομένων, λογιστικούς ελέγχους του δημοσιονομικού χρέους, σωματεία οφειλετών, τεχνολογίες κρυπτονομισμάτων και διεθνή κινήματα αλληλεγγύης.
________________
Το κείμενο αυτό γράφτηκε τον Μάρτιο του 2021, κατά τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας
.
